We wtorek 26.10.2021 odbyło się spotkanie z poetką Joanną Babiarz w ramach drugiej edycji projektu edukacyjnego „Z filozofią za pan brat”. Tematem dyskusji był warsztat pracy artysty i jego filozofia pracy. Autorka przedstawiła swą twórczość, czytała własne wiersze i zainicjowała dyskusję. W spotkaniu wzięli uczniowie z klas 3c oraz 3c_3 wraz z nauczycielami języka polskiego: mgr Małgorzatą Szewczuk oraz mgr Grzegorzem Rapcią. Wkrótce kolejne odsłony projektu.
Joanna Babiarz urodziła się 8 stycznia 1964 roku w Nowym Sączu. Ojciec Andrzej Babiarz był dyrektorem Zarządu Melioracji, a matka Julia z domu Mleczko nauczycielką języka polskiego i nauczania początkowego w szkołach podstawowych. W latach 1979 do 1983 uczęszczała do I Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Długosza. Potem (1984–1986) odbyła Studia Kulturalno-Oświatowe na Uniwersytecie Jagiellońskim, w późniejszych latach Studium Prawa Administracyjnego w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Nowym Sączu oraz komparatystykę i filologię polską na UJ (2009–2014).
„Należy do kręgu wybitniejszych inteligentnych indywidualności polskiej sztuki słowa” – napisał Zbigniew Baran przy okazji tomiku Już, a Antoni Kiemystowicz dodał, że jest „skromna, pokorna, ale bez wątpienia znakomita poetka z Nowego Sącza”. Sprawdźmy te diagnozy. Debiutancki tom Kobieta podobna do zwierzęcia zawiera tylko osiemnaście tekstów. To krótkie, lapidarne wiersze o życiu, pełne zwątpienia, niepokoju, niepewności. Kontynuuje tę problematykę Miłość bezdrożna. Mamy tu utwory o samotności, znieczulicy, relacjach międzyludzkich, pojawia się też On poszukiwany, odnaleziony, On, który odszedł. Nie stało się nic to zbiór wierszy o życiowym rozczarowaniu drugim człowiekiem („pękła struna”), wyznania kobiety zdradzonej, oszukanej, samotnej, a kontynuuje te tony i rozwija w tomie Piąta pora roku, który jest jakby opowieścią o serdecznej więzi pomiędzy ludźmi, stracie i wynikającym stąd cierpieniu, o najbliższych: ojcu, matce, dzieciach, domu. Motywy osobiste korespondują tutaj z uniwersalnymi, jak przemijanie, śmierć. Autorka protestuje przeciwko złu, występuje w obronie zagrożonych wartości. Sporo wierszy o tych, co odchodzą (Puste miejsce, Odchodzącemu, Po tamtej stronie).
